In Duitsland stelt de advocaat de dagvaarding op, dagvaarding die in tegenstelling tot in België eerder uitgebreid moet zijn.

In het eerste gedeelte van de dagvaarding wordt vooropgesteld wat men eigenlijk eist (bijvoorbeeld veroordeling van tegenpartij tot veroordeling van betaling van een hoofdsom, intresten en kosten, …).

Vervolgens een uitvoering uiteenzetting over de feiten en tenslotte de juridische ondersteuning hiervan.  

Bij de dagvaarding wordt tegelijkertijd een dossier stavingstukken gevoegd.

Dit ganse pakket wordt aan de rechtbank overgemaakt.

In tegenstelling tot in België gaat de rechtbank over tot dagvaarding. (Het is aanbevolen u vooraf omtrent de aanzienlijke dagvaardingskosten te laten informeren.  Deze worden berekend op basis van de waarde van het geding.  Uw advocaat zal u desbetreffend kunnen informeren)

Bij het betekenen van de dagvaarding aan partijen voegt de rechtbank een beschikking.

Hierin wordt gesteld binnen welke termijn de verwerende partij aan de rechtbank moet laten weten of zij de vordering al dan niet betwist.

Ingeval de vordering wordt betwist, krijgt verwerende partij in dezelfde beschikking een bijkomende termijn om haar verweer op papier te doen gelden.

(In België conclusie, in Duitsland: “Erwiderung” of “schriftliche Stellungnahme”.).

Tegelijkertijd wordt meestal ook meteen een datum voor pleidooien vastgesteld.

Tijdens de periode voorafgaandelijk aan de datum van pleidooien kan aan de rechtbank verlenging van termijnen gevraagd worden, kan de rechtbank partijen contacteren wanneer zij het dossier aan het instuderen is.  

(Bijvoorbeeld indien zij meent dat partijen toch nog eens aan tafel moeten zitten om te onderhandelen)

De rechtbank kan de persoonlijke verschijning van de personen die partijen vertegenwoordigen gelasten, meer bepaald deze doen deelnemen aan de pleidooien.

Deze pleidooien hebben veeleer de vorm van een zeer tegensprekelijk debat nu de rechtbank het dossier voorafgaandelijk grondig heeft ingestudeerd en dit ook verwacht van alle partijen.

Indien de rechtbank de persoonlijke verschijning van partijen dan wel van de vertegenwoordigers van partijen eist, verdient het aanbeveling zich te laten bijstaan door een tolk indien men de Duitse taal niet voldoende beheerst.

Eventueel kan een advocaat die de Duitse taal beheerst, u terzake bijstaan.

Nagenoeg alles wat op de zitting wordt gezegd, wordt op het zittingsblad genoteerd.

Het is niet denkbeeldig, dat de rechtbank partijen suggereert tijdens de pleidooien “even naar buiten te gaan” om de zaak nog eens grondig te bespreken en na te gaan of geen regeling in der minne mogelijk is.

Dit kan van belang zijn indien tijdens de pleidooien blijkt dat de zaak in een bepaalde richting gaat en zo kan men de veroordeling van betaling van gerechtskosten enigszins binnen de perken houden.

Na pleidooien kan de rechtbank tussenvonnissen uitspreken inhoudende bijvoorbeeld:

-de uitnodiging van partijen één en ander nog eens te komen verduidelijken, al dan niet bij wijze van conclusie

-met het oog op het horen van getuigen, een deskundige, …

Belangrijk:  elk getuigenverhoor, elke deskundige maatregel, maakt het voorwerp uit van een zitting met bijkomende kosten.

Belangrijk eveneens:  als bewijsmiddelen gelden natuurlijk geschriften, maar hecht men in Duitsland heel veel belang aan getuigenbewijs.

Nadat de rechtbank voldoende zicht heeft op de situatie, wordt een eindvonnis geveld.

Dit vonnis bevat een gehele of gedeeltelijke toewijzing van de vordering, dan wel een afwijzing.

Let wel:  het gaat hier enkel om de hoofdveroordeling, niet de kosten.

Partijen kunnen dan een kostenbegrotingsprocedure opstarten waarin aan de rechtbank wordt gevraagd de kosten van beide partijen te begroten en te bepalen wie wat moet betalen.

(In Duitsland dient de verliezende partij naar verhouding van het verlorene, de kosten van de tegenpartij (gedeeltelijk) terug te betalen).

Vanzelfsprekend kan tegen het vonnis hoger beroep worden aangetekend.

In eerste instantie, kan dit met het oog op het rechtsgeldig hoger beroep instellen binnen de termijn gebeuren met een gewone, niet gemotiveerde brief.

In een later stadium kan de appellant laten weten of hij dit hoger beroep handhaaft, waarna voor het beroepshof een nieuwe procedure wordt aangevat.

Bij een definitief vonnis, dat door de rechtbank aan partijen wordt betekend, kan de uitvoering worden benaarstigd.

(Indien het vonnis uitvoerbaar bij voorraad wordt verklaard, kunnen hieraan bepaalde voorwaarden worden gesteld, zoals bijvoorbeeld een borgstelling door de winnende partij)

De uitvoering wordt door de advocaat geleid die een deurwaarder aanstelt.

In tegenstelling tot in België zijn gerechtsdeurwaarders in Duitsland zuivere ambtenaren en werken zij in elk rechtsgebied met een” pool” en een beurtrol.

Een gerechtsdeurwaarder in Duitsland gaat niet actief op zoek naar beslagbare goederen, vermogens, …

Hij gaat veeleer voort op de informatie die de cliënt verschaft.

De gerechtsdeurwaarder is wel gemachtigd met de veroordeelde partij afbetalingsafspraken te maken.

Het bekomen van bewarende maatregelen, zoals bewarend beslag of beslag onder derden, is in Duitsland veeleer de uitzondering dan de regel:  de rechtbank eist vooraleer een dergelijke maatregel toe te kennen dat de verzoekende partij bewijst, dat de tegenpartij zinnen is de vlucht te nemen. (Dit dient letterlijk te worden genomen).